ن حتما باید با مردِ محرَم سفر می‌کردند. امّا با این حال، به جهت سختی، مردان قبول نمی‌کردند. راه‌کارهای ن:
- بخشیدن مهریه به شوهر
- گرفتن زن دوم برای مرد
- طلاق موقت از شوهر و صیغه‌ی کاروان‌دار شدن(برای رفت)، صیغه‌ی مداح و .(برای ایّام ماندن در شهر زیارتی)، صیغه‌ی کاروان‌دار دیگری شدن برای برگشت.(از این جهت دست ن طبقه‌ی فقیر و متوسّط بازتر بوده است تا ن متموّل و راحت‌تربه زیارت می‌رفتند.!!!)
- صیغه‌کردن دختر خردسال با کاروان‌داران (برای داشتن داماد محرم!) و
- قراردادن خادم زن برای ن متموّل.(با این حال باز هم مشکل وجود داشت. گاهی دختران روستایی کم و سن سال را، با لباس پسرانه درکاروان قرار می‌دادند تا هم راحت خدمت کنند و هم برای ن مشکلی پیش نیاید!!!!!)
برای مطالعه‌ی بیشتر، ر.ک: دین زیسته و زندگی روزانه، ابراهیم موسی پور بشلی، فصل هفتم، مسافرت و حمل و نقل
درباره این سایت